Silniki stosowane do napędu lokomotyw spalinowych są budowane w układach od R6 wzwyż.
Silnik widlasty V8 ma gorsze wyrównoważenie niż silnik R6, gdyż dopiero od 6 wykorbień wzwyż wału korbowego tzw.
W konstrukcjach współczesnych stopniowo odchodzi się od silników z liczbą cylindrów większą niż 12.
Jest to spowodowane dużymi kosztami produkcji i serwisu tych silników, natomiast wysokie parametry robocze (moc, moment obrotowy) udaje się uzyskać poprzez wydajne układy doładowania silnika. Cechy silnika widlastego Zalety Mniejsza długość silnika (krótszy wał korbowy) Bardziej zwarta konstrukcja Możliwość uzyskania dużych pojemności skokowych i dużych mocy Wady Bardziej złożona konstrukcja stopy korbowodu Przy stosowaniu korbowodu doczepnego różna pojemność skokowa pomiędzy cylindrami pierwszego i drugiego rzędu (różnice pomijalne) Przy pewnych kątach rozwidlenia skłonność do drgań silnika. Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Silnik_widlastyPaliwem spalanym w silniku wysokoprężnym jest zwykle olej napędowy lub (w przypadku wolnobieżnych silników wielkogabarytowych) mazut.
Istotną cechą paliw dla silników wysokoprężnych jest liczba cetanowa, która świadczy o zdolności do samozapłonu.
Ponadto paliwo musi spełniać funkcje smarne w układzie wtrysku paliwa, przez co paliwa alternatywne do silników wysokoprężnych (np.
zużyty lub świeży olej roślinny ? zob.
olej rzepakowy) do nowoczesnych systemów wtrysku nie nadają się, ponieważ istnieje możliwość zatarcia i zablokowania sadzami precyzyjnych otworków wtryskiwaczy.
Ponadto jego liczba cetanowa jest niska co jest istotną wadą (zwiększa się znacznie zwłoka zapłonu i silnik wchodzi w obszar dymienia).Znacznie lepsze są estry olejów roślinnych (tzw.
biodiesel). Zużycie tego paliwa jest wyższe o kilka procent, co wynika z mniejszej wartości opałowej niż oleju napędowego.Warto wspomnieć, że pierwszy silnik wysokoprężny, zbudowany przez Rudolfa Diesla zasilany był olejem arachidowym.Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Silnik_o_zap%C5%82onie_samoczynnym.